ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလံုးအတြင္းမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သတိရွိရွိနဲ႔ စူးစမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကို အာရုံတစ္ခုတည္းအေပၚ စူးစုိက္ထားရင္ ဥပမာ-စိတ္ကူးနဲ႔ ျမင္ေနရတဲ့ အရာတစ္ခုခုဆုိပါေတာ့၊ မဟုတ္ရင္လဲ ရြတ္ဖတ္ေနတဲ့ စကားလံုးတစ္လံုးဆိုပါေတာ့၊ ဒီေတာ့ စိတ္က ဒီထဲမွာပဲ စူးစိုက္ေနေတာ့ ရုပ္နာမ္တရားရဲ႕ အမွန္တရားဖက္ကို မစူးစမ္းႏုိင္၊ မစူးစုိက္ႏုိင္၊ မရူနုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုလဲ ရွိပါေသးတယ္။ စကားတစ္လံုးလံုးကိုသံုးရင္ အသံမထြက္ဘဲ စိတ္ထဲက ရြတ္ေနရင္ေတာင္မွ အဲဒီအသံရဲ႕ လူိင္းေတြျဖစ္ေပၚလာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕စကားလံုးေတြဟာ အင္မတန္အားေကာင္းတဲ့ လူိင္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ စကားလံုးကေတာ့ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး။ အသံထြက္ေၾကာင့္ လူိင္းေတြျဖစ္ရတာပါ။ `အံု´`အင္´`ရင္´ အစရွိတဲ့ အသံမ်ိဳးေတြေပါ့။ ေမာင္းမ်ားကို တီးလုိက္ရင္ အသံလူိင္းေတြ အၾကာၾကီးပဲ ထြက္ေနသလိုပါပဲ။
ေယာဂီဟာ အသံတစ္ခုကို ထပ္ကာထပ္ကာ ရြတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိလူိင္းေတြျဖစ္ျပီး လူကို အကာအကြယ္တစ္မ်ိဳးေပးႏုိင္ပါတယ္။ အျပင္ပက မေကာင္းတဲ့လူိင္းေတြ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ရဲ႕အေပၚယံအပိုင္း၊ အျပင္ဘက္အပုိင္းကို ဖံုးလႊမ္းထားေတာ့ လံုျခံဳေနတာပါပဲ။ ဒါဟာ ေကာင္းသင့္သေလာက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေယာဂီရဲ႕ သဘာ၀အေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာလူိင္းေတြ၊ ေယာဂီရဲ႕ အကုသိုလ္ ကိေလသာလူိင္းေတြကေတာ့ သူတို႔ေနရာမွာပဲ ရွိျမဲရွိေနဦးမွာပါပဲ။ ထုတ္ပစ္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။ စကားလံုးအသံနဲ႔ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ လူိင္းကလည္း ေယာဂီရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့ စိတ္အထိကို မေရာက္နုိင္ေတာ့ ေယာဂီက သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြကို မေတြ႕ထိမခံစားႏုိင္ဘူး။ ေလာဘ ေဒါသ အစရွိတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္တစ္ခုခုေပၚလာရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို သတိနဲ႔ ရူေနႏုိင္မွ ဒီအကုသိုလ္သခၤါရေတြကို အျမစ္ကေန ေခ်မူန္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာလံုးေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ လူိင္းေတြ မျဖစ္လာေအာင္ စကားလံုး၊ ဂါထာ၊ မႏၱရားေတြ မရြတ္ဖတ္ဖုိ႔ တားျမစ္ထားပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေယာဂီဟာ အသံတစ္ခုကို ထပ္ကာထပ္ကာ ရြတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိလူိင္းေတြျဖစ္ျပီး လူကို အကာအကြယ္တစ္မ်ိဳးေပးႏုိင္ပါတယ္။ အျပင္ပက မေကာင္းတဲ့လူိင္းေတြ မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ရဲ႕အေပၚယံအပိုင္း၊ အျပင္ဘက္အပုိင္းကို ဖံုးလႊမ္းထားေတာ့ လံုျခံဳေနတာပါပဲ။ ဒါဟာ ေကာင္းသင့္သေလာက္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေယာဂီရဲ႕ သဘာ၀အေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာလူိင္းေတြ၊ ေယာဂီရဲ႕ အကုသိုလ္ ကိေလသာလူိင္းေတြကေတာ့ သူတို႔ေနရာမွာပဲ ရွိျမဲရွိေနဦးမွာပါပဲ။ ထုတ္ပစ္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။ စကားလံုးအသံနဲ႔ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ လူိင္းကလည္း ေယာဂီရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့ စိတ္အထိကို မေရာက္နုိင္ေတာ့ ေယာဂီက သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာေတြကို မေတြ႕ထိမခံစားႏုိင္ဘူး။ ေလာဘ ေဒါသ အစရွိတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္တစ္ခုခုေပၚလာရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သိမ္ေမြ႕ေ၀ဒနာကို သတိနဲ႔ ရူေနႏုိင္မွ ဒီအကုသိုလ္သခၤါရေတြကို အျမစ္ကေန ေခ်မူန္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာလံုးေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ လူိင္းေတြ မျဖစ္လာေအာင္ စကားလံုး၊ ဂါထာ၊ မႏၱရားေတြ မရြတ္ဖတ္ဖုိ႔ တားျမစ္ထားပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment