အရူပါ၀စရစိတ္ ၁၂-ပါး
၁။ အရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ရ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ အရူပစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္မ်ား)
၂။ အရူပါ၀စရ၀ိပါက္စိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးစိတ္မ်ား)
၃။ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ရ ရဟႏၱာတုိ႔၏ အရူပစ်ာန္စိတ္မ်ား)
၁။ အရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ရ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ အရူပစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္မ်ား)
၂။ အရူပါ၀စရ၀ိပါက္စိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ ကုသိုလ္၏ အက်ိဳးစိတ္မ်ား)
၃။ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္ ၄-ပါး (အရူပစ်ာန္ရ ရဟႏၱာတုိ႔၏ အရူပစ်ာန္စိတ္မ်ား)
အရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါး
၁။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အာကာသာနဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၂။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ၀ိညာဏဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၃။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၄။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေန၀သညာနသညာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
အရူပါ၀စရ၀ိပါက္စိတ္ ၄-ပါးႏွင့္ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္ ၄-ပါးတုိ႔ကို အထက္ပါ အမည္မ်ားအတုိင္းပင္ ေခၚဆုိပါသည္။ `ကုသိုလ္စိတ္´ ေနရာ၌ `၀ိပါက္စိတ္´ သို႔မဟုတ္ `ၾကိယာစိတ္´ဟု ေျပာင္းလဲရန္သာလုိပါသည္။
အရူပစ်ာန္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာပံု
ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ကို ေကာင္းစြာ ေလ့က်င့္ထားျပီးေသာသူသည္ ရုပ္ခႏၶာ၏ အျပစ္ကိုျမင္၍ ရုပ္ႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ အရူပစ်ာန္ကို အလုိရွိေသာ္ ကသိုဏ္းနိမိတ္ကို လ်စ္လ်ဴရူလ်က္ အာကာသဟူ၍ ေကာင္းကင္ပညတ္ကို အာရုံျပဳကာ ဘာ၀နာပြားမ်ားရ၏။ စ်ာန္ေဇာက်သည့္အခါ အာကာသကို အာရုံျပဳေသာ အာကာသာနဥၥာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ အာကာသာနဥၥာယတနစိတ္(၀ိညာဏ္)ကို အာရုံျပဳ၍ ဘာ၀နာဆက္ပြားလွ်င္ စ်ာန္ေဇာက်သည့္အခါ ၀ိညာဏဥၥာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ထိုအာကာသာနဥၥာယတနစိတ္၏ စိုးစဥ္မွ် မရွိျခင္းဟူေသာ နတၳိေဘာပညတ္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ဘာ၀နာ ဆက္ပြားလွ်င္ စ်ာန္ေရာက္သည့္အခါ အာကိဥၥညာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ဤတတိယ ရုပၸ၀ိညာဏ္ကို အာရုံျပဳ၍ ေနာက္တစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ စ်ာန္သို႔ေရာက္ေအာင္ ဘာ၀နာဆက္ပြားေသာ္ ေန၀သညာနာသညာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။ ဤစိတ္သည္ `သညာရွိသည္လည္းမဟုတ္၊ သညာမရွိသည္လည္းမဟုတ္´ဟု ဆုိရေလာက္ေအာင္ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာ စိတ္ျဖစ္၏။
ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တုိ႔က အထက္ပါနည္းအတုိင္း ရူပါ၀စရပဥၥစ်ာန္ ၾကိယာစိတ္ကို အေျခခံျပီးေနာက္ ဆက္လက္အားထုတ္သြားၾကလွ်င္ အရူပါ၀စရ ၾကိယာစိတ္မ်ားကို ရရွိၾက၏။
အရူပါ၀စရစိတ္ ၁၂-ပါးလံုးပင္ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
၁။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အာကာသာနဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၂။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ၀ိညာဏဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၃။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
၄။ ဥေပကၡာ၊ ဧကဂၢတာ စ်ာန္အဂၤါ ၂-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေန၀သညာနသညာယတန ကုသိုလ္စိတ္ ၁၊
အရူပါ၀စရ၀ိပါက္စိတ္ ၄-ပါးႏွင့္ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္ ၄-ပါးတုိ႔ကို အထက္ပါ အမည္မ်ားအတုိင္းပင္ ေခၚဆုိပါသည္။ `ကုသိုလ္စိတ္´ ေနရာ၌ `၀ိပါက္စိတ္´ သို႔မဟုတ္ `ၾကိယာစိတ္´ဟု ေျပာင္းလဲရန္သာလုိပါသည္။
အရူပစ်ာန္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာပံု
ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ကို ေကာင္းစြာ ေလ့က်င့္ထားျပီးေသာသူသည္ ရုပ္ခႏၶာ၏ အျပစ္ကိုျမင္၍ ရုပ္ႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ အရူပစ်ာန္ကို အလုိရွိေသာ္ ကသိုဏ္းနိမိတ္ကို လ်စ္လ်ဴရူလ်က္ အာကာသဟူ၍ ေကာင္းကင္ပညတ္ကို အာရုံျပဳကာ ဘာ၀နာပြားမ်ားရ၏။ စ်ာန္ေဇာက်သည့္အခါ အာကာသကို အာရုံျပဳေသာ အာကာသာနဥၥာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ အာကာသာနဥၥာယတနစိတ္(၀ိညာဏ္)ကို အာရုံျပဳ၍ ဘာ၀နာဆက္ပြားလွ်င္ စ်ာန္ေဇာက်သည့္အခါ ၀ိညာဏဥၥာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ ထိုအာကာသာနဥၥာယတနစိတ္၏ စိုးစဥ္မွ် မရွိျခင္းဟူေသာ နတၳိေဘာပညတ္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ဘာ၀နာ ဆက္ပြားလွ်င္ စ်ာန္ေရာက္သည့္အခါ အာကိဥၥညာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။
ဤတတိယ ရုပၸ၀ိညာဏ္ကို အာရုံျပဳ၍ ေနာက္တစ္ဆင့္ျမင့္ေသာ စ်ာန္သို႔ေရာက္ေအာင္ ဘာ၀နာဆက္ပြားေသာ္ ေန၀သညာနာသညာယတနကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္၏။ ဤစိတ္သည္ `သညာရွိသည္လည္းမဟုတ္၊ သညာမရွိသည္လည္းမဟုတ္´ဟု ဆုိရေလာက္ေအာင္ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာ စိတ္ျဖစ္၏။
ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တုိ႔က အထက္ပါနည္းအတုိင္း ရူပါ၀စရပဥၥစ်ာန္ ၾကိယာစိတ္ကို အေျခခံျပီးေနာက္ ဆက္လက္အားထုတ္သြားၾကလွ်င္ အရူပါ၀စရ ၾကိယာစိတ္မ်ားကို ရရွိၾက၏။
အရူပါ၀စရစိတ္ ၁၂-ပါးလံုးပင္ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ စတုတၳအၾကိမ္ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
No comments:
Post a Comment