တရားပတ္ စစဥ္အခါက ေယာဂီတုိ႔ဟာ ၈-ပါးသီလကိုလည္း ခံယူခဲ့ၾကပါတယ္။ သီလဟာ ကမၼ႒ာန္းရဲ႕ ေအာက္ေျခခံ အုတ္ျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခမျမဲရင္ အေဆာက္အအံုၾကီးလဲ မျမဲသလုိ သီလအေျခအျမဲရင္ တရားအေဆာက္အအံုကလဲ မျမဲေတာ့ဘဲ ျပိဳကြဲသြားပါလိမ့္မယ္။ ေအာက္ေျခံခံ သီလကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္လုိ႔ရွိရင္ ၀ိပႆနာတရားကို မက်င့္သံုး မဆာက္တည္ႏုိင္ပါဘူး။
ေယာဂီဟာ သီလတစ္ခုခုက်ိဳးသြားတယ္ဆုိရင္ စိတ္ထဲမွာ အညစ္အေၾကးေတြ ၀င္လာပါတယ္။ တစ္ဖက္လက္က အညစ္အေၾကးေတြကို စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ေနေစျပီး တစ္ဖက္လက္ကေတာ့ အညစ္အေၾကးအသစ္ေတြ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ပြားေနတယ္ဆုိရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။
ေနာက္တစ္ခုက ေယာဂီဟာ တရားက်င့္သံုးတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာ ရွာေဖြစူးစမ္းေနတာျဖစ္ေတာ့ စိတ္ရဲ႕အေပၚယံပိုင္းမွာ လူိင္းဂယက္ေတြလုိျဖစ္ေနရင္ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းကို မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ဥပမာဆုိၾကပါစို႔။ ပင္လယ္ေအာက္မွာ ေရနံရွာေဖြတဲ့ ကိစၥမွာ ၀ါဆို၀ါေခါင္ မုတ္သုန္ေလေတြ အင္မတန္ျပင္းထိန္လာေတာ့ ဆက္လက္တူးလုိ႔ မရေတာ့ဘဲ လုပ္ငန္းကို ခဏရပ္လုိက္ရပါတယ္။ ေလေတြ လူိင္းေတြကၾကီးျပီး ျပင္းထန္လြန္းေတာ့ ပင္လယ္ေရျပင္ဟာ ျငိမ္သက္မူ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိေစာင့္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူိင္းေသးေသးေလးေတြကေတာ့ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ အျမဲပဲရွိေနမွာပါပဲ သည္းထန္တဲ့ လူိင္းၾကီးေတြသာ မရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။
ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေယာဂီဟာ သီလတစ္ခုခုကို ခ်ိဳးလုိက္ရင္၊ အကုသိုလ္မူ တစ္ခုခုကို ျပဳလုိက္မိရင္ ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းမွာ လူိင္းေတြထလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ရဲ႕ အတြင္းနက္ရူိင္းတဲ့ အပိုင္းထိကို ထုိးေဖာက္ျပီး မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီကမၼ႒ာန္းနည္းကို က်င့္သံုးျပီး ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ တုိးတက္ခ်င္ရင္ ၅-ပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆုိးကဲ့သို႔ ျမဲေအာင္ထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလ မျမဲရင္ သမာဓိလည္း မတည္ႏုိင္ပါဘူး။ သမာဓိမရွိရင္ ပညာသိကၡာကိုလည္း မပြားႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ခါပိုျပီး ခက္ခဲလာျပန္ပါတယ္။ သမာဓိမရွိျပန္လဲ သီလေဆာက္တည္လုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။ သီလရွိမွ သမာဓိရွိသလို၊ သမာဓိရွိမွလဲ သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။
အခုလုိ ၁၀-ရက္ တရားပတ္ကို ၀င္လာၾကေတာ့ ေယာဂီေတြဟာ ျပင္ပေလာကနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနၾကျပီး တစ္ေန႔လံုးပဲ တရားလုပ္ငန္းခြင္ကို၀င္ေနၾကေတာ့ သီလပ်က္ဖုိ႔ အခြင့္ကို မၾကံဳရေတာ့ပါဘူး။ သီလပမပ်က္ေတာ့ တရားထုိင္ရာမွာ သမာဓိလဲ တက္ပါတယ္။ သမာဓိက ေကာင္းမြန္ေနေတာ့ သီလထိန္းရတာလဲ ေကာင္းမြန္ လြယ္ကူပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေနာက္တစ္ခုက ေယာဂီဟာ တရားက်င့္သံုးတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းမွာ ရွာေဖြစူးစမ္းေနတာျဖစ္ေတာ့ စိတ္ရဲ႕အေပၚယံပိုင္းမွာ လူိင္းဂယက္ေတြလုိျဖစ္ေနရင္ နက္ရူိင္းတဲ့အပိုင္းကို မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ဥပမာဆုိၾကပါစို႔။ ပင္လယ္ေအာက္မွာ ေရနံရွာေဖြတဲ့ ကိစၥမွာ ၀ါဆို၀ါေခါင္ မုတ္သုန္ေလေတြ အင္မတန္ျပင္းထိန္လာေတာ့ ဆက္လက္တူးလုိ႔ မရေတာ့ဘဲ လုပ္ငန္းကို ခဏရပ္လုိက္ရပါတယ္။ ေလေတြ လူိင္းေတြကၾကီးျပီး ျပင္းထန္လြန္းေတာ့ ပင္လယ္ေရျပင္ဟာ ျငိမ္သက္မူ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိေစာင့္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူိင္းေသးေသးေလးေတြကေတာ့ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ အျမဲပဲရွိေနမွာပါပဲ သည္းထန္တဲ့ လူိင္းၾကီးေတြသာ မရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။
ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေယာဂီဟာ သီလတစ္ခုခုကို ခ်ိဳးလုိက္ရင္၊ အကုသိုလ္မူ တစ္ခုခုကို ျပဳလုိက္မိရင္ ေယာဂီရဲ႕ စိတ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းမွာ လူိင္းေတြထလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ရဲ႕ အတြင္းနက္ရူိင္းတဲ့ အပိုင္းထိကို ထုိးေဖာက္ျပီး မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီကမၼ႒ာန္းနည္းကို က်င့္သံုးျပီး ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ တုိးတက္ခ်င္ရင္ ၅-ပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆုိးကဲ့သို႔ ျမဲေအာင္ထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလ မျမဲရင္ သမာဓိလည္း မတည္ႏုိင္ပါဘူး။ သမာဓိမရွိရင္ ပညာသိကၡာကိုလည္း မပြားႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ခါပိုျပီး ခက္ခဲလာျပန္ပါတယ္။ သမာဓိမရွိျပန္လဲ သီလေဆာက္တည္လုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။ သီလရွိမွ သမာဓိရွိသလို၊ သမာဓိရွိမွလဲ သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။
အခုလုိ ၁၀-ရက္ တရားပတ္ကို ၀င္လာၾကေတာ့ ေယာဂီေတြဟာ ျပင္ပေလာကနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနၾကျပီး တစ္ေန႔လံုးပဲ တရားလုပ္ငန္းခြင္ကို၀င္ေနၾကေတာ့ သီလပ်က္ဖုိ႔ အခြင့္ကို မၾကံဳရေတာ့ပါဘူး။ သီလပမပ်က္ေတာ့ တရားထုိင္ရာမွာ သမာဓိလဲ တက္ပါတယ္။ သမာဓိက ေကာင္းမြန္ေနေတာ့ သီလထိန္းရတာလဲ ေကာင္းမြန္ လြယ္ကူပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment