ဂုရုၾကီးကလဲ ေဆးေတြကလည္းစံု ဆရာ၀န္ေတြကလည္းစံုေနျပီျဖစ္ေတာ့ စမ္းၾကည့္တာေပါ့လုိ႔ေျပာျပီး ဆရာၾကီးဦးဘခင္ထံသြားျပီး ၁၀-ရက္တရားပတ္ ၀င္ခြင့္ျပဳဖုိ႔ရာ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ ဆရာၾကီးက ခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးက ခြင့္ျပဳလုိက္ေေတာ့ ဂုရုၾကီးကလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ျပန္ခါနီးက်ေတာ့ `ကြ်န္ေတာ္လာတာဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါက လမး္ညႊန္လုိက္လုိ႔လာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါဟာ ဘယ္မွာမွ ဘာေဆးနဲ႔မွ ကုလုိ႔မရတာကို ၀ိပႆနာနဲ႔ စမ္းကုၾကည့္ပါလားလုိ႔ ေျပာလုိက္လုိ႔ ဆရာၾကီးဦးဘခင္ထံလာခဲ့တာပါ´ လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဆရာၾကီးက `ဟာ- ဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားမလာပါနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို လက္မခံႏုိင္ပါဘူး´လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ဆက္လက္ျပီး ရွင္းလင္းျပပါတယ္။ `ခင္ဗ်ားက တရားကို ေစ်းခ်ေနတာကိုး။ တရားဟာေရာဂါေတြကို ကုဖုိ႔ေဆးမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြကို စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္တာပါ။ စိတ္ကစင္ၾကယ္သြားေတာ့ ဘ၀မွာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကလည္း လြတ္ေျမာက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားေရာဂါတစ္ခုေပ်ာက္ခ်င္လုိ႔လာတာနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး´လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ဆက္လက္ျပီးေတာ့ ရွင္းလင္းျပပါတယ္။ `ခင္ဗ်ားက သၾကားစက္ တစ္ခုေထာင္ခ်င္တယ္ဆုိပါေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္က သၾကားထြက္ဖို႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သၾကားကို လိုခ်င္လုိ႔ပါ။ တင္လဲကို လုိခ်င္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တင္လဲက အရန္ပစၥည္းအေနနဲ႔ထြက္မွာ ေသခ်ာေနတာပဲ။
ခင္ဗ်ား ၁၀-ရက္တရားပတ္လာထုိင္ရင္ စိတ္ထဲက အညစ္ေၾကးေတြအားလံုး ကုန္စင္ဖုိ႔ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လာတာျဖစ္ရမယ္။ ဟိုေရာဂါ၊ ဒီေရာဂါ ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာကေတာ့ ခင္ဗ်ားရမည့္ အရန္ပစၥည္းပါပဲ။ လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေရာဂါေဆးကုဖုိ႔အတြက္လာရတာ မဟုတ္ေစရပါဘူး´လုိ႔ ဆရာၾကီး ဦးဘခင္က ေျပာပါတယ္။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္က ေျပာတာ အင္မတန္မွန္ပါတယ္။ ဒီတရားထုိင္နည္းဟာ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ေဆးကုနည္း မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ အတန္တန္ေျပာေပမယ့္ ေရာဂါရွင္ကေတာ့ သူ႔ေရာဂါကို စိတ္ကစြဲေနေတာ့ ၁၀-ရက္တရားပတ္ထုိင္တုိင္း ၁၀-ရက္စလံုးမွာ `ဒီကေန႔ေတာ့ ငါ့ေရာဂါ နည္းနည္းသက္သာလာတယ္။ ဒီကေန႔ေတာ့ နည္းနည္းပိုဆုိး၀ါးလာတယ္။´လုိ႔ ေရာဂါကိုပဲ ေအာက္ေမ့ေနျပီး စိတ္ေရာက္ေနျပီး တရားကိုေတာ့ ရူသင့္သေလာက္မရူဘဲေနရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီး တရားရဲ႕ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါ့မလဲ။
ဂုရုၾကီးကလဲ ဒါကိုနားလည္ေတာ့ `ကြ်န္ေတာ္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ စင္ၾကယ္ဖုိ႔ရာပဲ တရားပတ္၀င္ပါ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္ေပ်ာက္၊ မေပ်ာက္ခ်င္လဲ ေနပါေစ´လုိ႔ ေျပာျပီး စိတ္ထဲကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ စိတ္ကတစ္မ်ိဳးျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတရားစခန္းကို ၀င္ရမွာ အေတာ္ပဲ ၀န္ေလးေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းေထာက္မလုိ႔ ေနာက္ေတာ့ တရားစခန္းကို ေရာက္ရွိသြားျပီး တရားထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ တရားဆက္ထုိင္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး ၁၄-ႏွစ္ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ဆက္လက္ေနထုိင္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ အိႏၵယျပည္ကို ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ အိႏၵိယမွာ ဂုရုၾကီးရဲ႕ မိခင္ၾကီးဟာ မမာမက်န္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနခဲ့တုန္းက မိခင္ၾကီးလဲ နည္းနည္းပါးပါး တရားထုိင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စြဲစြဲျမဲျမဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူသာ ျမန္မာျပည္မွာရွိျပီး ဆက္လက္ထုိင္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ အိႏၵိယျပည္မွာ တရားျပသေပးႏုိင္တဲ့သူလဲ မရွိပါဘူး။ ဘုရားပြင့္ရာ႒ာန၊ တရားစျပီး ေပၚထြန္းရာ႒ာနၾကီးမွာ ၀ိပႆနာက်င့္ဖို႔ ေနေနသာသာ ၀ိပႆနာဆုိတဲ နာမည္ေတာင္ မၾကားဖူးၾကပါဘူး။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေနာက္ျပီး ဆက္လက္ျပီးေတာ့ ရွင္းလင္းျပပါတယ္။ `ခင္ဗ်ားက သၾကားစက္ တစ္ခုေထာင္ခ်င္တယ္ဆုိပါေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္က သၾကားထြက္ဖို႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သၾကားကို လိုခ်င္လုိ႔ပါ။ တင္လဲကို လုိခ်င္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တင္လဲက အရန္ပစၥည္းအေနနဲ႔ထြက္မွာ ေသခ်ာေနတာပဲ။
ခင္ဗ်ား ၁၀-ရက္တရားပတ္လာထုိင္ရင္ စိတ္ထဲက အညစ္ေၾကးေတြအားလံုး ကုန္စင္ဖုိ႔ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လာတာျဖစ္ရမယ္။ ဟိုေရာဂါ၊ ဒီေရာဂါ ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာကေတာ့ ခင္ဗ်ားရမည့္ အရန္ပစၥည္းပါပဲ။ လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေရာဂါေဆးကုဖုိ႔အတြက္လာရတာ မဟုတ္ေစရပါဘူး´လုိ႔ ဆရာၾကီး ဦးဘခင္က ေျပာပါတယ္။
ဆရာၾကီးဦးဘခင္က ေျပာတာ အင္မတန္မွန္ပါတယ္။ ဒီတရားထုိင္နည္းဟာ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ေဆးကုနည္း မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ အတန္တန္ေျပာေပမယ့္ ေရာဂါရွင္ကေတာ့ သူ႔ေရာဂါကို စိတ္ကစြဲေနေတာ့ ၁၀-ရက္တရားပတ္ထုိင္တုိင္း ၁၀-ရက္စလံုးမွာ `ဒီကေန႔ေတာ့ ငါ့ေရာဂါ နည္းနည္းသက္သာလာတယ္။ ဒီကေန႔ေတာ့ နည္းနည္းပိုဆုိး၀ါးလာတယ္။´လုိ႔ ေရာဂါကိုပဲ ေအာက္ေမ့ေနျပီး စိတ္ေရာက္ေနျပီး တရားကိုေတာ့ ရူသင့္သေလာက္မရူဘဲေနရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီး တရားရဲ႕ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါ့မလဲ။
ဂုရုၾကီးကလဲ ဒါကိုနားလည္ေတာ့ `ကြ်န္ေတာ္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ စင္ၾကယ္ဖုိ႔ရာပဲ တရားပတ္၀င္ပါ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္ေပ်ာက္၊ မေပ်ာက္ခ်င္လဲ ေနပါေစ´လုိ႔ ေျပာျပီး စိတ္ထဲကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ စိတ္ကတစ္မ်ိဳးျဖစ္ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မသြားျဖစ္ပါဘူး။ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတရားစခန္းကို ၀င္ရမွာ အေတာ္ပဲ ၀န္ေလးေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းေထာက္မလုိ႔ ေနာက္ေတာ့ တရားစခန္းကို ေရာက္ရွိသြားျပီး တရားထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ တရားဆက္ထုိင္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး ၁၄-ႏွစ္ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ဆက္လက္ေနထုိင္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ အိႏၵယျပည္ကို ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ အိႏၵိယမွာ ဂုရုၾကီးရဲ႕ မိခင္ၾကီးဟာ မမာမက်န္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနခဲ့တုန္းက မိခင္ၾကီးလဲ နည္းနည္းပါးပါး တရားထုိင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စြဲစြဲျမဲျမဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူသာ ျမန္မာျပည္မွာရွိျပီး ဆက္လက္ထုိင္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ အိႏၵိယျပည္မွာ တရားျပသေပးႏုိင္တဲ့သူလဲ မရွိပါဘူး။ ဘုရားပြင့္ရာ႒ာန၊ တရားစျပီး ေပၚထြန္းရာ႒ာနၾကီးမွာ ၀ိပႆနာက်င့္ဖို႔ ေနေနသာသာ ၀ိပႆနာဆုိတဲ နာမည္ေတာင္ မၾကားဖူးၾကပါဘူး။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment