ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ ဆုိရာမွာလည္း ဒီနည္းအတုိင္းပါပဲ၊ ဓမၼဟာ အမွန္တရားပဲ၊ အားလံုးအတြက္ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ လူတစ္မ်ိဳး လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကသဘာ၀တရားေတြကို ကိုယ္တုိင္က်င့္ျပီး ကိုယ္တုိင္သိျပီးေတာ့ ဘ၀ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက လြတ္ေျမာက္ေစတဲ့နည္းကို ညႊန္ၾကားျပသတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ဟာ လူတစ္စု လူတစ္မ်ိဳးရဲ႕ ေကာင္းစားေရး အတြက္တင္မဟုတ္ပါဘူး။ ညႊန္ၾကားျပသတဲ့အတုိင္း လုိက္နာမယ္၊ က်င့္သံုးမယ္ဆုိရင္ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြ၊ သတၱ၀ါေတြအားလံုး ခ်မ္းသာေစႏုိင္တဲ့ အက်င့္တရားေတြပါပဲ၊ “ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ” တရားေတာ္ျမတ္ကို ခိုလူံဆည္းကပ္ပါ၏ဆုိရာမွာ သီလကို ခုိလူံဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိကို ခိုလူံဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာကို ခိုလူံဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
“သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ သႏၵိ႒ိေကာ၊ အကာလိေကာ၊ ဧဟိပႆိေကာ၊ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟီတိ”
သြာကၡာေတာ = “ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ”ဆိုတာ တရားဟာ စကားလံုး ရုိးရုိးနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိျပီး သာမာန္လူေတြ က်င့္သံုးႏုိင္ရေအာင္ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစရပါတယ္။ စကားလံုးၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြမွ နားလည္ႏုိင္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါဘူး။
သိႏၵိ႒ိေကာ = မ်က္ေမွာက္၌ အက်ိဳးေပးတတ္၏။
အကာလိေကာ = အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတတ္ပါ၏။ ေကာင္းတဲ့မွန္တဲ့တရားဆုိရင္ ေနာင္အခါက်မွ အက်ိဳးေပးတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ ဒီဘ၀မွာပဲ လက္ငင္းအက်ိဳးထူး ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ ခ်မ္းသာရပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလည္း အက်ိဳးေပးဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼက သီလကို လံုးျခံဳပါ၊ သမာဓိ ထူေထာင္ပါ။ ပညာနဲ႔ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားပါလုိ႔ဆုိလုိတာပါပဲ။ ဒါဟာလူတုိင္းကို အက်ိဳးျပဳေစတဲ့ လမ္းစဥ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုက်င့္တာက ေနာင္ဘ၀က်ေတာ့ ခံစားရပါလိမ့္မယ္ဆုိတာနဲ႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး။ ဒီဓမၼကေတာ့ အခုက်င့္ပါ၊ အခုပဲ အက်ိဳးထူး ခံစားရပါလိမ့္မယ္လို႔ အာမခံပါတယ္။ ဒိ႒အက်ိဳးခံစားရမွာပါ။ ေသျပီးမွ အက်ိဳးခံစားရတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ လမ္းစဥ္မဟုတ္ပါဘူး။ အခုလုပ္ အခုရပါတယ္။ ေသျပီးေနာက္မွာလည္း အက်ိဳးေပးဦးမွာ၊ ခံစားရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုဘ၀မွာလည္း အက်ိဳးမရွိရင္ ဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ လူတစ္ဦးရဲ႕ တစ္သက္တာမွာဆုိရင္ ဆင္းရဲေတြ အမုိက္အေမွာင္ေတြက အင္မတန္မ်ားတာပါပဲ။ ဒီအမုိက္အေမွာင္ထုၾကီးထဲမွာပဲ ဘာမွလဲ ေျပာင္းလဲမူ မရွိဘူး။ အလင္းေရာင္ကေလးမွ မသန္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အလင္းေရာင္ေလးထြန္းေတာက္လာရင္ ေျပာင္းလဲမူကေလးရွိလာရင္ ဟုတ္ပါျပီ၊ က်င့္ေနတဲ့ တရားဟာ တရားအစစ္ တရားအမွန္ပါပဲ။
ဧဟိပႆိေကာ = လာလွဲ႔ ရူလွဲ႔႔ပါ လာျပီး စမ္းသပ္ၾကည့္စမ္းပါလုိ႔ ေခၚေနပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦဟာ တရားရဲ႕ အရသာကို သိသြားျပီဆုိရင္ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြကိုလည္း ဒီတရားရဲ႕ အရသာကို ခံစားေစခ်င္လာပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ခ်မ္းသာသလို စိတ္ခ်မ္းသာသလို သူမ်ားေတြကိုလည္း ခ်မ္းသာမူေတြရေစခ်င္၊ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လာၾကစမ္းပါ၊ စမ္းၾကည့္ၾကစမ္းပါလုိ႔ ေခၚေနတာဟာ ဒါဟာ ဓမၼပါပဲ။ မိမိခံစားရတဲ့ တရားဓမၼရဲ႕ အရသာေတြကို သူမ်ားေတြကိုလည္း ရေစခ်င္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားေတြကိုလည္း တရားထုိင္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသၾကပါတယ္။
စာအေရးအသားေကာင္းသူေတြ ျဖစ္ရင္လဲ စာေစာင္ေတြ စာအုပ္ေတြမွာ ေရးသားၾကပါတယ္။ အေျပာအေဟာေကာင္းတဲ့သူဆိုရင္လည္း ေျပာခ်င္ေဟာခ်င္ ျဖစ္လာပါတယ္။ လူေတြမ်ားသထက္မ်ားမ်ား ဆင္းရဲတဲ့ဘ၀ေတြက လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။ တရားရၾကပါေစဆုိတဲ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာေတြ ပြားမ်ားလာတတ္ၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွိသူေတြကလည္း ေနာက္ထပ္ တရားပတ္ေတြျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ေစတနာ၀န္ထမ္း ဓမၼလုပ္သားေတြ အျဖစ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ လုပ္အားေပးၾကပါတယ္။ ေငြအားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူအားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္းခံကေတာ့ အမ်ားကို ဆင္းရဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမစခ်င္တဲ့ ေစတနာသာလွ်င္ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိကူညီၾကတာကလဲ ဘာအက်ိဳးကိုမွ ေမွ်ာ္ကိုးလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလိုလားခ်က္မွလည္း မရွိပါဘူး။ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေနေရးထုိင္ေရး အဆင္ေျပၾကပါေစ၊ တရားအားထုတ္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ ဆုိတဲ့ ေစတနာသက္သက္ပါပဲ။
မ်က္ႏွာရဖုိ႔ လက္ေဆာင္ရဖုိ႔ ေငြေၾကးရဖို႔မပါပါဘူး။ ရုိးရုိးတန္းတန္းလုပ္အားေပး၊ အလွဴေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္က နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သန္႔ရွင္းမြန္ျမတ္လာေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရးရသလို ရသေလာက္ ကူညီမစမယ္၊ ေဆာင္ရြက္မယ္၊ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္အားေပးမယ္ဆုိတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ မိမိရဲ႕သႏၱာန္မွာ တုိးပြားမ်ားျပာလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းေတြနဲ႔ ပါရမီေတြျဖည့္ၾကျပီး တရားကလည္း တက္လာပါတယ္။ အားေကာင္းလာပါတယ္။
ၾသပေနယ်ိေကာ = နိဗၺာန္သို႔ ေဆာင္ျခင္းငွာထုိက္၏။ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္နဲ႔ လမ္းဆံုးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္မွ ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ မဟာလမ္းမၾကီးျဖစ္ျပီး ဘယ္ေနရာမွာ အေကာက္အေကြ႕ လမ္းသြယ္ လမ္းေျမွာင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ မရွိပါဘူး။ အင္မတန္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာပါတယ္။ အလွမ္းတုိင္း အလွမ္းတိုင္း အဆင့္တုိင္း အဆင့္တုိင္းဟာလည္း အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားႏုိင္ပါတယ္။
အာဒိကလ်ာဏံ မေဇၥ်ကလ်ာဏံ ပရိေယာေသာနကလ်ာ ဏံ ဓမၼံ ေဒေသတိ= အစ၏ေကာင္းျခင္း၊ အလယ္၏ေကာင္းျခင္း၊ အဆံုး၏ေကာင္းျခင္းတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ တရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ သီလကိုပဲ ေစာင့္ျပီးက်င့္သံုးရင္ သီလရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါတယ္။ သမာဓိကိုပါ က်င့္သံုးရင္လည္း သမာဓိရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကိုပါ ခံစားရပါတယ္။ ပညာစခန္းကို တုိးျပီးက်င့္သံုးရင္လည္း ဒီထက္ပိုကဲတဲ့၊ ထူးကဲတဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါတယ္။ အတုိင္းမသိတဲ့ နိဗၺာန္ေက်းဇူးေရာက္ေအာင္ ခံစားနုိင္ၾကပါတယ္။ အဆင့္တုိင္း အဆင့္တုိင္းမွာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားရတာဟာ ဓမၼအစစ္အမွန္ပါပဲ။
ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟီတိ၊ ပစၥတၱံ = အသီးသီး မိမိတုိ႔ မိမိတုိ႔ တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီလို႔ ဆုိထားပါတယ္။ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ စကားလံုးပါပဲ။ အသီးသီးဆုိတာဟာ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္တုိင္းျပည္ဘယ္ႏုိင္ငံကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက္်ားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ျခားနားမူမရွိပါဘူး။ သာမာန္ လူသားရုိးရုိးပါပဲ။ တရားကိုနားလည္ျပီး ဓမၼလမ္းစဥ္ကိုေလွ်ာက္ျပီး လုိက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မွာ အက်ိဳးေက်းဇူး ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္သူ ခရစ္ယာန္လုိ႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဂ်ဴးလို႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဟိႏၵဴလုိ႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဓမၼလမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကိုက်င့္ရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရမွာပါပဲ။ ဒါကို ဒီလိုလူမ်ိဳးမွ၊ ဒီဘာသာ၀င္မွ အက်ိဳးခံစားရမယ္။ အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီတရားဟာ တရားအစစ္အမွန္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တစ္ကမၻာလံုးစၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုး က်င့္သံုးႏုိင္တဲ့တရားျဖစ္ဖုိ႔ရာ လုိပါတယ္။ ဒါေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ျပီးေတာ့ ဒီလမ္းစဥ္ကို ေလွ်ာက္၊ ဒီတရားေတြကို က်င့္သံုးရင္ေတာ့ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၥာမိ = တရားေတာ္ျမတ္ကို ခိုလူံပါ၏ ဆုိတာဟာ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆-ပါး
တရားအစစ္အမွန္ဆုိရင္ ဘယ္လုိဂုဏ္အဂၤါမ်ိဳးေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရပါ့မလဲဆုိေတာ့ -“သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ၊ သႏၵိ႒ိေကာ၊ အကာလိေကာ၊ ဧဟိပႆိေကာ၊ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟီတိ”
သြာကၡာေတာ = “ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ”ဆိုတာ တရားဟာ စကားလံုး ရုိးရုိးနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိျပီး သာမာန္လူေတြ က်င့္သံုးႏုိင္ရေအာင္ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစရပါတယ္။ စကားလံုးၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ စာတတ္ေပတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြမွ နားလည္ႏုိင္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါဘူး။
သိႏၵိ႒ိေကာ = မ်က္ေမွာက္၌ အက်ိဳးေပးတတ္၏။
အကာလိေကာ = အခါမလင့္ အက်ိဳးေပးတတ္ပါ၏။ ေကာင္းတဲ့မွန္တဲ့တရားဆုိရင္ ေနာင္အခါက်မွ အက်ိဳးေပးတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ ဒီဘ၀မွာပဲ လက္ငင္းအက်ိဳးထူး ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ ခ်မ္းသာရပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလည္း အက်ိဳးေပးဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼက သီလကို လံုးျခံဳပါ၊ သမာဓိ ထူေထာင္ပါ။ ပညာနဲ႔ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားပါလုိ႔ဆုိလုိတာပါပဲ။ ဒါဟာလူတုိင္းကို အက်ိဳးျပဳေစတဲ့ လမ္းစဥ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုက်င့္တာက ေနာင္ဘ၀က်ေတာ့ ခံစားရပါလိမ့္မယ္ဆုိတာနဲ႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး။ ဒီဓမၼကေတာ့ အခုက်င့္ပါ၊ အခုပဲ အက်ိဳးထူး ခံစားရပါလိမ့္မယ္လို႔ အာမခံပါတယ္။ ဒိ႒အက်ိဳးခံစားရမွာပါ။ ေသျပီးမွ အက်ိဳးခံစားရတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ လမ္းစဥ္မဟုတ္ပါဘူး။ အခုလုပ္ အခုရပါတယ္။ ေသျပီးေနာက္မွာလည္း အက်ိဳးေပးဦးမွာ၊ ခံစားရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုဘ၀မွာလည္း အက်ိဳးမရွိရင္ ဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ လူတစ္ဦးရဲ႕ တစ္သက္တာမွာဆုိရင္ ဆင္းရဲေတြ အမုိက္အေမွာင္ေတြက အင္မတန္မ်ားတာပါပဲ။ ဒီအမုိက္အေမွာင္ထုၾကီးထဲမွာပဲ ဘာမွလဲ ေျပာင္းလဲမူ မရွိဘူး။ အလင္းေရာင္ကေလးမွ မသန္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အလင္းေရာင္ေလးထြန္းေတာက္လာရင္ ေျပာင္းလဲမူကေလးရွိလာရင္ ဟုတ္ပါျပီ၊ က်င့္ေနတဲ့ တရားဟာ တရားအစစ္ တရားအမွန္ပါပဲ။
ဧဟိပႆိေကာ = လာလွဲ႔ ရူလွဲ႔႔ပါ လာျပီး စမ္းသပ္ၾကည့္စမ္းပါလုိ႔ ေခၚေနပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦဟာ တရားရဲ႕ အရသာကို သိသြားျပီဆုိရင္ မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြကိုလည္း ဒီတရားရဲ႕ အရသာကို ခံစားေစခ်င္လာပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ခ်မ္းသာသလို စိတ္ခ်မ္းသာသလို သူမ်ားေတြကိုလည္း ခ်မ္းသာမူေတြရေစခ်င္၊ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လာၾကစမ္းပါ၊ စမ္းၾကည့္ၾကစမ္းပါလုိ႔ ေခၚေနတာဟာ ဒါဟာ ဓမၼပါပဲ။ မိမိခံစားရတဲ့ တရားဓမၼရဲ႕ အရသာေတြကို သူမ်ားေတြကိုလည္း ရေစခ်င္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားေတြကိုလည္း တရားထုိင္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသၾကပါတယ္။
စာအေရးအသားေကာင္းသူေတြ ျဖစ္ရင္လဲ စာေစာင္ေတြ စာအုပ္ေတြမွာ ေရးသားၾကပါတယ္။ အေျပာအေဟာေကာင္းတဲ့သူဆိုရင္လည္း ေျပာခ်င္ေဟာခ်င္ ျဖစ္လာပါတယ္။ လူေတြမ်ားသထက္မ်ားမ်ား ဆင္းရဲတဲ့ဘ၀ေတြက လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။ တရားရၾကပါေစဆုိတဲ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာေတြ ပြားမ်ားလာတတ္ၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွိသူေတြကလည္း ေနာက္ထပ္ တရားပတ္ေတြျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ေစတနာ၀န္ထမ္း ဓမၼလုပ္သားေတြ အျဖစ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ လုပ္အားေပးၾကပါတယ္။ ေငြအားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူအားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္းခံကေတာ့ အမ်ားကို ဆင္းရဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမစခ်င္တဲ့ ေစတနာသာလွ်င္ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိကူညီၾကတာကလဲ ဘာအက်ိဳးကိုမွ ေမွ်ာ္ကိုးလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလိုလားခ်က္မွလည္း မရွိပါဘူး။ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေနေရးထုိင္ေရး အဆင္ေျပၾကပါေစ၊ တရားအားထုတ္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ ဆုိတဲ့ ေစတနာသက္သက္ပါပဲ။
မ်က္ႏွာရဖုိ႔ လက္ေဆာင္ရဖုိ႔ ေငြေၾကးရဖို႔မပါပါဘူး။ ရုိးရုိးတန္းတန္းလုပ္အားေပး၊ အလွဴေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္က နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သန္႔ရွင္းမြန္ျမတ္လာေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရးရသလို ရသေလာက္ ကူညီမစမယ္၊ ေဆာင္ရြက္မယ္၊ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္အားေပးမယ္ဆုိတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ မိမိရဲ႕သႏၱာန္မွာ တုိးပြားမ်ားျပာလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းေတြနဲ႔ ပါရမီေတြျဖည့္ၾကျပီး တရားကလည္း တက္လာပါတယ္။ အားေကာင္းလာပါတယ္။
ၾသပေနယ်ိေကာ = နိဗၺာန္သို႔ ေဆာင္ျခင္းငွာထုိက္၏။ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္နဲ႔ လမ္းဆံုးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္မွ ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ မဟာလမ္းမၾကီးျဖစ္ျပီး ဘယ္ေနရာမွာ အေကာက္အေကြ႕ လမ္းသြယ္ လမ္းေျမွာင္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ မရွိပါဘူး။ အင္မတန္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာပါတယ္။ အလွမ္းတုိင္း အလွမ္းတိုင္း အဆင့္တုိင္း အဆင့္တုိင္းဟာလည္း အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားႏုိင္ပါတယ္။
အာဒိကလ်ာဏံ မေဇၥ်ကလ်ာဏံ ပရိေယာေသာနကလ်ာ ဏံ ဓမၼံ ေဒေသတိ= အစ၏ေကာင္းျခင္း၊ အလယ္၏ေကာင္းျခင္း၊ အဆံုး၏ေကာင္းျခင္းတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ တရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ သီလကိုပဲ ေစာင့္ျပီးက်င့္သံုးရင္ သီလရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါတယ္။ သမာဓိကိုပါ က်င့္သံုးရင္လည္း သမာဓိရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကိုပါ ခံစားရပါတယ္။ ပညာစခန္းကို တုိးျပီးက်င့္သံုးရင္လည္း ဒီထက္ပိုကဲတဲ့၊ ထူးကဲတဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ခံစားရပါတယ္။ အတုိင္းမသိတဲ့ နိဗၺာန္ေက်းဇူးေရာက္ေအာင္ ခံစားနုိင္ၾကပါတယ္။ အဆင့္တုိင္း အဆင့္တုိင္းမွာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားရတာဟာ ဓမၼအစစ္အမွန္ပါပဲ။
ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟီတိ၊ ပစၥတၱံ = အသီးသီး မိမိတုိ႔ မိမိတုိ႔ တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီလို႔ ဆုိထားပါတယ္။ အင္မတန္အေရးၾကီးတဲ့ စကားလံုးပါပဲ။ အသီးသီးဆုိတာဟာ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္တုိင္းျပည္ဘယ္ႏုိင္ငံကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက္်ားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ျခားနားမူမရွိပါဘူး။ သာမာန္ လူသားရုိးရုိးပါပဲ။ တရားကိုနားလည္ျပီး ဓမၼလမ္းစဥ္ကိုေလွ်ာက္ျပီး လုိက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မွာ အက်ိဳးေက်းဇူး ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုယ္သူ ခရစ္ယာန္လုိ႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဂ်ဴးလို႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဟိႏၵဴလုိ႔ပဲေခၚေခၚ၊ ဓမၼလမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကိုက်င့္ရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရမွာပါပဲ။ ဒါကို ဒီလိုလူမ်ိဳးမွ၊ ဒီဘာသာ၀င္မွ အက်ိဳးခံစားရမယ္။ အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီတရားဟာ တရားအစစ္အမွန္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တစ္ကမၻာလံုးစၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုး က်င့္သံုးႏုိင္တဲ့တရားျဖစ္ဖုိ႔ရာ လုိပါတယ္။ ဒါေတြကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္ျပီးေတာ့ ဒီလမ္းစဥ္ကို ေလွ်ာက္၊ ဒီတရားေတြကို က်င့္သံုးရင္ေတာ့ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၥာမိ = တရားေတာ္ျမတ္ကို ခိုလူံပါ၏ ဆုိတာဟာ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။
ေယာဂီမ်ားအတြက္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာ၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကို ၾကည္ၾကည္၀ိန္ ျမန္မာဘာသာျပန္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment